میزبانی معماری نوین

این رده دارای 3 زیر مجموعه زیر می باشد
ساختارشکنی
معماری با تکنولوژی بالا
معماری نئو آینده نگر

منحنی ها،
فرم های گرد و
حرکت ارگانیک
برای تقلید از اشکال موجود در طبیعت.

ساختمان های کروی، ساختمان های آمیبی و گنبدها به طور کلی در این دسته قرار می گیرند.

معماران فرم ها را با دستکاری الگوریتم های پلت فرم مدل سازی کامپیوتری استخراج می کنند. برخی دیگر از توابع طراحی به کمک رایانه که در توسعه این امر دخیل هستند عبارتند از: B-Spline یا NURB منطقی یکنواخت، سطوح آزاد شکل، و دیجیتالی کردن فرم‌های مجسمه‌سازی شده با ابزارهایی شبیه به توموگرافی کامپیوتری.

ساختارشکنی

ساختارشکنی جنبشی از معماری پست مدرن است که در دهه 1980 ظاهر شد و این تصور را از تکه تکه شدن ساختمان ساخته شده می دهد.

با فقدان هماهنگی، تداوم یا تقارن مشخص می شود.

ساختارشکنی، شاخه‌ای از پست مدرنیسم، به دنبال حذف عناصر مستطیل، بخش‌دار و کاملاً کنترل‌شده مدرنیسم است.

در عوض، ساختارشکنی از اشکال آشفته، عناصر از هم گسیخته و زوایای تصادفی استفاده می کند.

به شدت تحت تأثیر کوبیسم است.

معماری با تکنولوژی بالا

معماری با تکنولوژی بالا، همچنین به عنوان اکسپرسیونیسم ساختاری شناخته می شود، نوعی از سبک معماری مدرن متاخر است که در دهه 1970 ظهور کرد و عناصر صنعت و فناوری پیشرفته را در طراحی ساختمان گنجاند.
بارزترین ویژگی ساختمان‌های اکسپرسیونیست سازه‌ای، فرم مورب آنهاست.
این سبک بر ساختار یا سیستم پشتیبانی فیزیکی ساختمان تاکید دارد.
معماران اکسپرسیونیست سازه ای به جای پنهان کردن ویژگی های ساختاری، مانند تیرها و تکیه گاه ها، آنها را در موقعیت های آشکار قرار می دهند و حتی اجزای سازه ای اضافی را اضافه می کنند.
این سبک گاهی اوقات به عنوان نوعی مدرنیسم شناخته می شود.
به عنوان نمونه می توان به مرکز جان هنکاک در شیکاگو توسط بروس گراهام و فضلور خان اشاره کرد.

نئو آینده پژوهی
نئوآینده گرایی یک جنبش اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم در هنر، طراحی و معماری است.
شهرسازان، معماران، طراحان و هنرمندان نئوآینده نگر بر این باورند که شهرها احساسات را رها می کنند، که توسط پایداری زیست محیطی، ارزش های اخلاقی و اجرای مواد جدید و فناوری های جدید برای ارائه کیفیت زندگی بهتر برای شهرنشینان هدایت می شود.
نتیجه فناوری، ساختارهایی هستند که امروزه محصولات جانبی مواد جدید برای ایجاد اشکال قبلاً غیرممکن ساخته می شوند.

پایداری

معماری پایدار به دنبال ساخت یا نوسازی ساختمان ها با استفاده از طراحی نوآورانه، مواد تجدیدپذیر و فناوری کارآمد انرژی است و در این کار وابستگی ما به منابع انرژی سنتی را کاهش می دهد.
کلید یک آینده مثبت زیست محیطی.
فلسفه معماری پایدار همه چیز در مورد کاهش زباله است. این نه تنها به معنای ضایعات فیزیکی است بلکه به حداقل رساندن اتلاف انرژی نیز می باشد.
زمانی که یک جنبش حاشیه ای بود، تلاش برای دوستدار محیط زیست توسط حرفه طراحی پذیرفته شد و با هر حرکت برجسته - مانند سقف زندگی آکادمی علوم کالیفرنیا - معماران رقیب مجبور به پیروی از آن می شوند.